Bellamy O'Connor

Charmeur > Als er één karaktereigenschap is die echt naar voor komt is dat hij een echte charmeur is. Bellamy weet goed genoeg hoe dat hij met een vrouw moet omgaan en weet ook wat ze graag horen. Zijn kennis reikt enkel ook tot bij mannen. Hij verkiest vrouwen niet boven mannen, en mannen ook niet boven vrouwen. Met beide kan hij gerust leven en en hij kan perfect van beide houden. In zijn handelingen is de man ook vaak zeer teder en zacht, en dat samen met zijn uiterlijk kan ervoor zorgen dat hij snel iemand hart veroverd.

Haat vol > Bellamy is geen grote fan van mensen, helemaal niet nadat zijn vader hem uit het huis gegooid had gewoon omdat hij anders was. Hij snapt niet dat iemand zo hard tegen mutanten kan zijn. Net zoals hij niet snapt dat de mutanten volgens hun dood moeten. Echter maakt dat het voor hem heel simpel. Als de mensen willen dat al de mutanten dood zijn, dan wilt hij dat al de mensen dood zijn. Dit geld wel niet voor al de mensen, enkel voor de mensen die een hekel hebben aan de mutanten

Vriendelijk > Ondanks zijn haat voor de mensen is hij niet gemeen. Hij staat dan wel achter Magneto, maar het is niet dat hij de slechterik is. Moorden is in zijn ogen niet goed, net zoals alle andere misdaden. Mensen die de Mutanten niet haten, die vinden dat ze wel mogen blijven leven zal hij ook gewoon met rust laten. Ze mogen gerust blijven leven, maar ze moeten zich niet tegen hem gaan keren.

Wraak > Bellamy wilt gerust iedereen een kans geven. Of je nu een mens bent of een mutant, hij zal je een kans geven om te laten zien dat je goed bent. Deze kans moet je wel serieus nemen. Als je uiteindelijk hebt laten zien dat je goed bent en dat je niets tegen hem hebt moet je dat ook zo houden. Dit wilt zeggen dat je hem zeker niet moet verraden. Bellamy kan daar absoluut niet tegen en vanaf het moment dat je hem één keer hebt verraden heb je alles verpest. Hij zal ten eerste wraak willen nemen maar ten tweede wilt hij niks meer met je te maken hebben. Hij wilt je niet meer zien, niet meer aan je denken en nooit meer over je spreken. Je word dan werkelijk een donker stuk in zijn geschiedenis.

Koppig > De man is ook een zeer koppig persoon. Als hij iets niet wilt, dan zal hij het ook nooit doen. Hoe hard dat je ook zou zeuren. Net zoals negeren, daar is hij geweldig in. Als hij je eenmaal negeert zal hij het ook volhouden, zelfs wanneer jij er gek van wordt zal hij niet opgeven. Als je hem bijvoorbeeld ooit kwaad gedaan hebt maar jij wilt het terug goed maken zal dat niet lukken. Hij zal je blijven negeren en doen alsof dat je er niet eens bent. Net alsof dat je gewoon lucht bent. Erg vergevingsgezind is hij dan ook niet.

Mirror, mirror on the wall, will death come for us all?
Terwijl andere kunnen teleporteren, of schaduwen kunnen gebruiken om op andere plaatsen terecht te komen kan Bellamy spiegels gebruiken. De mutatie gaat wel net iets verder dan spiegels, hij kan haast alles gebruiken met een reflectie om zich te verplaatsen. Het enige dat Bellamy hiervoor moet doen is letterlijk in een spiegel stappen en dan zal hij er ergens anders weer uit komen. Hij moet wel een bepaalde plek in gedachten hebben, dus hij moet ongeveer weten hoe die plek eruit ziet. Dit wilt echter niet zeggen dat hij de plek eerst gezien moet hebben. Een foto of tekening ervan is genoeg als hij zich er maar een beeld bij kan vormen. Bellamy kan ook letterlijk gewoon in een spiegel verschijnen en blijven zonder er effectief uit te komen. Jammer genoeg kan hij geen mensen met zich meenemen, of in ieder geval weet hij nog niet hoe dat hij dit moet doen.

Bad luck isn't personal, it just happens.
Je kan wel zeggen dat Bellamy een echte ongeluksbrenger is. Niet voor zichzelf maar wel voor anderen. Hij kan ervoor zorgen dat iemand zoveel ongeluk heeft dat die zich ernstig verwond. Het is zelfs al voor gekomen dat mensen letterlijk zijn gestorven door zijn ongeluk. Dit ongeluk is er wel niet altijd. Het is meer een knopje dat hij aan en uit kan zetten, hij kan zelfs kiezen hoeveel ongeluk iemand gaat hebben. Als mensen bijvoorbeeld op hem zouden schieten kan hij ervoor zorgen dat zij het ongeluk hebben dat alles hem mist.

Bellamy was altijd een liefdevol kind. Hij wist ervoor te zorgen dat mensen opslag op hem verliefd werden gewoon door zijn rustige gedrag. Hij had iets geruststellend over zich en in tegenstelling tot vele andere kinderen was hij rustig. Hij zorgde niet voor veel problemen, vroeg niet altijd aan zijn ouders om wat te kopen en ruzie zocht hij niet. Wel groeide hij op met strikte regels. Zijn ouders waren streng maar rechtvaardig. Het gebeurde vaker dat hij bij vrienden wilde gaan spelen maar dat hij niet mocht van zijn ouders. Natuurlijk was de jongen niet blij met een antwoord als 'nee' maar hij maakten er geen probleem van. Hij wist dat er wel een andere keer ging komen. Zijn ouders hoorde tevens ook bij de belangrijkere mensen van de wereld. Zo kwam zijn vader zeer vaak in contact met de President en andere belangrijke mannen. Zijn moeder was meer de huisvrouw maar zat nooit stil. Door de hogere status groeide hij wel op met klasse, en dat bepaalde ook een heel deel van zijn gedrag. Bellamy wist dat hij zich goed moest voordoen als hij onder de mensen kwam.
Alles kon natuurlijk niet altijd goed gaan. Het gebeurde steeds vaker dat er om hem heen ongelukken gebeurde, maar heel vaak in het voordeel van de jongen. In het begin zochten ze er niet veel achter. Ze dachten dat het gewoon toeval was. Vaak werd er zelfs mee gelachen als iemand weer eens ongeluk had en Bellamy het er goed van af had weten te brengen. De jongen voelde echter dat het niet gewoon toeval was. Het was iets in hem dat zei dat het meer dan dat was, en dus ging de jongen zich er harder op concentreren. Zo kwam hij er achter dat het inderdaad meer was dan toeval. Hij leerde hoe dat hij het moest controleren en na een hele tijd kon hij zelfs kiezen hoe hard het ongeluk was. Zijn ouders wisten daar echter niks van af, en Bellamy wou dat ook zo houden. Daarbij kon het nog steeds zijn dat hij het zich inbeelden. Misschien dat hij geestelijk niet geheel in orde was, en daarom ook dat zijn ouders er niks van mochten afweten.

Op een leeftijd van 18 kwamen ze echter achter de zware waarheid. Er was bij hun thuis een zware ruzie ontstaan. Niet tussen hem en zijn ouders, maar een man die was langs gekomen. De man was Bellamy zijn moeder aan het uitschelden met woorden die hij zelfs nog nooit had gehoord. Het ging zelfs zo ver dat de man haar sloeg en dat ging voor Bellamy te ver. Hij kwam tussen beide maar de man was gewoon veel sterken. Zonder moeiten duwde hij de jongen opzij tegen een spiegel aan die er stond. Dat was enkel wanneer het volledig stil werd. De spiegel viel niet of ging niet kapot. Bellamy had zelfs nooit de grond weten te raken. Pas wanneer de jongen zijn ogen opende merkte hij dat hij niet gewoon in zijn huis was. Wel, soort van bevond hij zich nog in zijn huis maar specifieker in de spiegel. Hij had geen idee wat er aan de hand was maar toch wist hij gewoon weer uit de spiegel te stappen. Net zoals iedereen was hij verbaasd over deze ontdekking. Zijn vader besefte al snel wat er aan de hand was. Bellamy was een mutant. Zijn eigen zoon was een mutant.
Die zelfde dag nog stond Bellamy buiten met zijn koffers. Hij was buiten gegooid en mocht niet meer binnen. Zijn vader wou geen mutant in de familie, en ondanks dat zijn moeder het er niet mee eens was had zijn vader nog steeds het laatste woord. Ergens had Bellamy nog geluk gehad dat zijn vader hem niet had aangegeven, anders was hij vast dood geweest. In plaats daarvan had zijn vader andere mensen weten te verwittigen. Mutanten net zoals Bellamy. Terwijl dat de jongen ergens verbleef in een hotel waren ze voor hem gekomen. Ze spraken over een plek waar dat het veilig zou zijn, dus zonder nog verder na te denken ging hij met de andere mee. Zo kwam hij uit bij de X-Mansion. Hij had geen idee wat hij er van moest verwachten, maar uiteindelijk was het echt de moeiten waard geweest. Ze hadden geleerd hoe hij zijn mutatie moest gebruiken en wat hij er allemaal mee kan. Zo heeft hij een hele tijd bij hun gehoord, en daar gewoond. De oorlog die bezig was beterde ondertussen niet. In plaats daarvan werd het alleen maar erger en steeds meer mutanten werden gevangen en vaak ook gedood. Bellamy snapte niet dat er bijna niets tegen werd gedaan. Dat ze zich enkel verborgen hielden in plaats van te vechten.
Rond die tijd was hij 26 jaar, en besloot hij weg te gaan. Ze hadden nog geprobeerd om hem tegen te houden maar zijn besluit stond vast. Hij had gezegd dat hij terug zou komen, maar dat hij gewoon even ergens anders wou zijn. Het was niet dat Bellamy opviel als mutant. In tegenstelling tot sommige anderen kon hij gewoon onder de mensen komen. De Sentinels waren op sommige momenten wel eens een probleem, maar Bellamy wist ze te ontlopen. Mede dankzij zijn mutaties.

Na een hele tijd niets te hebben gedaan en niets meer van zich te hebben laten horen besloot hij toch terug te gaan naar Charles. Dit ging enkel niet volledig volgens plan. Op zijn weg kwam hij namelijk Magneto tegen. Hij had wel van hem gehoord, maar daar bleef het ook bij. Bellamy had vanaf dat moment niet langer getwijfeld. In tegenstelling tot Charles wou die man wel vechten, en dat stond Bellamy wel aan. Hij besloot alles dat met Charles te maken had achter zich te laten en ging mee met Magneto.